به گزارش مشرق به نقل از حج، نزديك ۱۴ قرن از زيارت قبر شهيدان كربلا توسط فرزندان سيد الشهداء و كاروان اسيران كربلا، جابر بن عبدالله انصاري و عطيه كوفي مي‌گذرد و امروز آن حركت مبدا و خواستگاه يك حركت عظيم است.
 
شيعيان و دوستداران اباعبدالله الحسين(ع) اعم از زن و مرد، پير و جوان و كودك، فقير و غني و عرب و عجم با هر زبان و نژادي از سراسر گيتي با پاي پياده به سوي كربلا در حركتند تا همزمان با سالروز رسيدن كاروان حسيني به كربلا خود را به حرم سرور آزادگان برسانند.
 
اين مرجع تقليد شيعيان ضمن بيان فضيلت زيارت امام حسين(ع) و تقدير از كساني كه اين حركت عظيم را رقم زده اند، با افسوس از اينكه نتوانسته در بين مردم پياده به كربلا برود مي‌گويد: بسيار اشتياق دارم پياده به كربلا بروم و اگر قدرت داشتم مي‌رفتم.
به عنوان اولين سوال از آيت الله العظمي شبيري پرسيديم:
 
- فضيلت زيارت حضرت ابا عبد الله الحسين(ع) از ديدگاه روايات اهل بيت(ع) تا چه اندازه است؟
 
در روايات بسياري بر زيارت آن حضرت تاكيد شده، حتي در پاره اي از اين روايات، از وجوب و فرض بودن اين زيارت ياد شده، تا بدانجا كه برخي علماء همچون مرحوم علامه مجلسي و پدر بزرگوارشان به اين نظر متمايل شده اند كه بر كسي كه توانايي انجام زيارت آن حضرت را دارد اين زيارت در عمر يك بار واجب است.
 
در روايات بسياري، زيارت امام حسين(ع) به منزله يك عمره مقبوله دانسته شده و در برخي روايات، ثواب بيشتري براي زيارت امام حسين(ع) ذكر شده است.
 
بنابر روايت معتبري حضرت صادق(ع) در سجده پس از نماز خود، براي زائران آن حضرت، كه در اين راه، مال خود را صرف كرده و بدنهاي خويش را به زحمت مي‌اندازند و رنگ صورت هايشان در اثر تابش خورشيد برمي گردد، دعا كرده و سلامت ايشان و خانواده هايشان را از درگاه خداوند طلب كرده اند.
 
- پياده سفر كردن به كربلا موضوعيت دارد؟
 
بله، امام حسن و امام حسين(ع) پياده به مكه مي‌رفتند و اين خودش، يك نوع احترام است؛ حتي در روايتي در كتاب بحار الانوار در معجزات امام حسن(ع) اشاره شده كه آن حضرت در بازگشت از مكه به مدينه، با پاي پياده حركت مي‌كردند تا بدانجا كه پاهاي ايشان ورم مي‌كند.
 
- اما زمان امام حسن مجتبي(ع)، وسائل عبور و مرور مثل امروز نبوده است.
 
نه، وسائل عبور و مرور بوده و حضرات هم به آن دسترسي داشته اند؛ با وجود اينكه مركب داشتند ولي باز پياده مي‌رفتند. در واقع خود اين پياده رفتن يك اداء احترام است؛ در روايتي معتبر در كتاب كافي، ابن بكير از امام صادق(ع) درباره بيست سفر پياده حج امام حسن مجتبي(ع) سوال مي‌كند حضرت در پاسخ اشاره مي‌فرمايند كه حضرت با پاي پياده به حج مي‌رفتند در حالي كه محمل‌ها و كجاوه‌ها همراه حضرت حركت مي‌كردند.
 
محدث جليل القدر مرحوم حاجي نوري با پياده روي مستمر خود در ايام اربعين، به همراه بزرگان علماء از نجف به كربلا، به اين مراسم شكوهي ويژه بخشيده، و سر انجام در مسير بازگشت پياده روي، جان خويش را فدا كرد و به ديار باقي شتافت.
 
مرحوم آقاي «محسني ملايري» نقل مي‌كرد كه «مرحوم آقا سيد عبد الهادي شيرازي» به قم آمد؛ آقا «مير سيد علي كاشاني» هم بودند. گفتيم با درشكه به منزل آقاي بروجردي برويم. آقا سيد عبدالهادي چشمانش نمي‌ديد. به جايي كه رسيديم ايشان پرسيد تا منزل آقاي بروجردي چقدر فاصله است؟ گفتيم: فلان مقدار. آقا سيد عبدالهادي گفت: مناسب است كه اينجا پياده شويم و بقيه راه را پياده برويم.
 
اين پياده روي يك نوع احترام و خضوع و خشوع است و خودش از مصاديق تعظيم شعائر است.
 
 
- اگر سفر به كربلا همراه با خطر باشد جايز است؟
 
در مورد اينكه آيا خطر، مانع از سفر به كربلا مي‌شود بين علماء اختلاف است و بعضي از علما حتي در فرض ضرر داشتن، آن را تجويز كرده اند ولي اگر خطر نباشد اين پياده رفتن موضوعيت دارد.
 
- به نظر شما بهتر نيست كه هزينه كربلا را به فقراء بدهيم؟
 
نوعا كساني به فقراء كمك مي‌كنند كه اهل كربلا رفتن هستند. همين موعظه هايي كه در اين مراسم مي‌شود منجر به كمك كردن به فقراء مي‌شود؛ و كربلايي‌ها هستند كه خير را انجام مي‌دهند. و كساني كه اين جملات را به زبان مي‌رانند نوعا اين مطالب، تنها بهانه اي براي آنها، براي مخالفت با زيارت است و عملا به فقرا كمك هم نمي‌كنند. درباره سفر حج هم نظير اين حرفها در زمان ائمه معصومين(ع) مطرح بوده و در روايات تأكيد شده كه ثواب سفر حج از انفاق در راه خدا بيشتر است كه شايد نكته آن هم، همين باشد كه سفر حج مقبول، خود سبب انجام بسياري از كارهاي خير از جمله انفاق در راه خداست.
 
- شما خودتان هم به كربلا رفته ايد؟
 
بله؛ الحمد لله، مكرر مشرف شدم.
 
- مايليد پياده به زيارت امام حسين(ع) برويد؟
 
بله بسيار اشتياق دارم و اگر قدرت داشتم مي‌رفتم؛ ولي الان ديگر توان و قدرت پياده رفتن را ندارم.